اشناترین صدای غریب

کورسویی از امیدی شفاف را برپنجره ی دلم تاباند

جهان پیش نگاهم رنگ گرفت

فریادهای خاموش از اعماق دلم برخواست

ای بینهایت بزرگ این بینهایت کوچک رادریاب..........

نوشته شده در سه شنبه 94/2/22ساعت 6:6 عصر توسط مریم ذوقی| نظرات ( ) |