مختلف
اشناترین صدای غریب کورسویی از امیدی شفاف را برپنجره ی دلم تاباند جهان پیش نگاهم رنگ گرفت فریادهای خاموش از اعماق دلم برخواست ای بینهایت بزرگ این بینهایت کوچک رادریاب.......... بی تو غم پنجره بی پرده است آینه اسباب کشی کرده است ای گل پر پر که به شب پر زدی جان مرا آتش دیگر زدی
ای ز غم جاده نگاه تو تر جاده ز گمگشتگی ات با خبر ای به لب آینه ها نام تو منعکس حیرت ما گام تو ای ز سر شوق تو آواز من دامن تو کودکی ناز من می روی و کوچه ما ابری است دامن باران پرِ بی صبری است بی تو غم پنجره بی پرده است آینه اسباب کشی کرده است کوچه پر از پیچ و خمت شد مرو آینه نقش قدمت شد مرو اینقدر از خواب پریدن بس است زجه آیینه شنیدن بس است عشق همین است، ملامت شدن بر سر انگشت، علامت شدن عشق گناه است گناهی عظیم دوزخ زیبای عذابی الیم عشق وبایی است تبش اشتیاق عشق گناهی است عذابش فراق من تب آیینه ی آه تو ام مرتکب عشق گناه تو ام عشق تو بر گردن من می تند شاهرگ اشک مرا می زند آه نگاهی بفِکن بر تنم از لب تو خون شده پیراهنم برگرفته از «کتاب ملکوت تکلم» اثر احمد عزیزی. چقدر سخت است وقتی که می خواهم در فرار از تنهایی، بند کفش هایم را محکم کنم. پا ها راه رفتن ندارند. اما کفش ها هم سفر می خوانند. می خواهند هم قدم جاده ها باشند و شعر سفر بسرایند. آنها نمی دانند وقتی پا ها دلشان نیاید قدم از قدم بردارند عاشقانه ترین ترانه ها هم نمی توانند کفش ها را راه بیاندازند. من به کفش هایم می گویم صبر کنید شاید او خودش بیاید و کفش هایم می خندند به خوش خیالی من. که هر صدایی را که می شنود می گوید این دیگر صدای کفش های اوست. نفحات وصلک اوقدت جمرات شوقک فی‌الحشا
ز غمت به سینه کم آتشی که نزد زبانه کما تشا
به تو داشت خو دل گشته خون ز تو بود جان مرا سکون
فهجرتنی فجعلتنی متحیراً متوحشا
دل من به عشق تو می‌نهد قدم وفا به ره طلب
فلئن سعی فبه سعی و لئن مشی فبه مشی
ز کمند زلف تو هر شکن گرهی فتاده به کار من
به گره‌‌گشائی زلف خود تو ز کار من گرهی گشا
تو چه مظهری که ز جلوه تو صدای صیحه قدسیان
گذرد ز ذروه لامکان که خوشا جمال ازل خوشا
همه اهل مسجد و صومعه پی ورد صبح و دعای شب
من و ذکر طره و طلعت تو، من الغداء الی العشا
